Vorige week publiceerde Zoetermeernieuws een kritisch ingezonden stuk van de columnist van het Comité Houtbuurt over de projecten WAS en Waaks.De redactie van Zoetermeernieuws ontving toen een dreigmail van een medewerker van het project WAS om het artikel onmiddelijk te verwijderen.
Uit een artikel op Dichtbij blijkt nu dat de schrijver van het ingezonden stuk niet geheel de plank heeft misgeslagen. Leden van WAS en Waaks krijgen volgens de politie inderdaad geen veiligheidsscreening en men vraagt aan de leden zelfs geen verklaring van goed gedrag. De leden krijgen slechts een intake gesprek. Werving gaat via lokale buurtvoorzitters van WAS-projecten, contacten via de wijkagent en rechtstreeks via de gemeente Zoetermeer”. Voordat ze op pad gaan, is er ook een korte screening. “We vragen geen bewijs van goed gedrag, maar we hebben wel een intakegesprek.” zegt de woordvoerder van de politie. Wel ontvangen de projecten gezamelijk bijna 35.000 euro aan subsidie. Of de projecten effect hebben op de veiligheid is volgens de politie en de gemeente Zoetermeer nooit onderzocht, aldus het artikel in Dichtbij.
Hieronder het ingezonden en gewraakte artikel
'Hobby-rechercheurs patrouilleren in onze straten'
Het veiligheidsgevoel is onder Zoetermeerders al jaren stabiel. Zo´n kleine 60 procent van de inwoners zegt zich zelden of nooit onveilig te voelen. De cijfers zijn opmerkelijk, want het aantal strafbare feiten loopt ieder jaar terug. Het is dus objectief gezien steeds veiliger in Zoetermeer. Hoe kan het dan dat de subjectieve veiligheid achterblijft bij de objectieve cijfers? Een van de oorzaken is het Zoetermeerse veiligheidsbeleid.
Het opmerkelijke veiligheidsbeleid dat de gemeente Zoetermeer nu sinds enkele jaren voert, ondermijnt voor een deel de subjectieve veiligheid. Regelmatig blijkt het ‘zero tolerancebeleid’ onschuldige bewoners te treffen en notoire raddraaiers vrij spel te hebben. Het moge duidelijk zijn dat dit het veiligheidsgevoel van Zoetermeerders niet bevordert. Een facet blijft in deze discussie echter onderbelicht. Steeds vaker patrouilleren hobby-rechercheurs in onze straten. Meer ogen en oren is het devies. De vraag is echter of dergelijke maatregelen juist niet bijdragen aan een klimaat waarin burgers zich steeds onveiliger gaan voelen.
Dit laatste is niet ondenkbaar. Een samenleving waarin iedereen elkaar in de gaten houdt zorgt immers voor onderling wantrouwen. Bovendien ziet de gewone man tot zijn frustratie steeds vaker amateur-beambten in plaats van professionals surveilleren. Dit is niet alleen een bijzonder invulling van de maatschappelijke vraag naar meer blauw op straat, maar ook een verkwisting van gemeenschapsgelden. Wie denkt dat ‘vrijwilligers’ van bijvoorbeeld WAS en WAAKS geen geld kosten komt van een bedrogen kermis thuis. Briefings, portofoons, infrastructuur en ja, soms ook honden, moeten nu eenmaal worden betaald.
In de praktijk blijken deze kansenprojecten vaak subsidieslurpende instituties, waarvan tot op heden niet duidelijk is hoe efficiënt en effectief deze theekransjes functioneren. Daarnaast vindt er niet tot nauwelijks screening plaats, waardoor louche figuren ongezien en ongestoord invloed kunnen uitoefenen op de veiligheidspraktijk. Dit is geen fictie, want zelfs mensen die de Nationale Dodenherdenking verstoren blijken welkom. Het is dan ook niet onbestaanbaar dat deze prestigeprojecten gaan functioneren als een vehikel om ‘vervelende’ buurtgenoten pootje te lichten. De onterechte politieactie tijdens Oudejaarsavond 2012 illustreert waar valse meldingen toe kunnen leiden.
Naast de invloed die deze dotatiegenootschappen op de subjectieve veiligheid kunnen hebben zijn zij ook potentieel ondermijnend voor de objectieve veiligheid. Zij die zich vrijwillig inzetten om de veiligheid in Zoetermeer te vergroten verdienen niets meer dan lof, laat daar geen misverstand over bestaan. Het is echter niet onwaarschijnlijk dat dergelijke initiatieven bijvoorbeeld een bijzondere aantrekkingskracht uitoefenen op mensen uit de sociaaleconomische onderklasse. Wie dit weet kan daar misbruik van maken. Het ontbreken van een adequaat integriteitsbeleid en het recentelijk uitdelen van peperdure winterjassen helpen hier niet bij.
Het wordt tijd dat het gemeentebestuur deze poppenkast tegen het licht houdt. Sinds 2001 stromen er belastingencenten naar bijvoorbeeld WAS, terwijl tot op heden niet duidelijk is welk effect zij heeft op de objectieve en subjectieve veiligheid. Helder is wel dat het veiligheidsgevoel van Zoetermeerders sindsdien niet is toegenomen. De gemeente start desondanks vergelijkbare initiatieven, screent haar nieuwe detectives niet en als klap op de vuurpijl mist zij een adequaat integriteitsbeleid. Het wordt tijd dat de gemeente stopt met dit onverantwoorde subsidiecircus!
Lees ook "Schijnveiligheid door macht van de alternatieve agent"
